bir yara en derin günündeyken
en ücra odalardayken ışık
solmuşken eski bir yaz sonrası
adım hercai
çıkarıp kendimi sizden
boşluğa asmaktayım
sivas'ın yollarına aynanın anlattığıdır
çıkıp gelmişiz pusudan hepimiz ağacız o vakit
çam çınar söğüdüz salkımsız
yürüdük azalan orman değil
bir parça zaman avuçlarımızda bir parçacık ar
anneme söyleyemediklerim
baharmış silmek istiyorum anne
boşluğuma açılan şu komşu pencereleri
girmeseler çiçeğe durmuş ıhlamurla arama
korkuluğuma kuşlar yuvalansalar
kapayınca şehir ışıklarını dizinde yorgun evler uyutup
esmerdir usulca çekilir gecenin sürgüsü
yarım kalan bir dudak kendine bükülür
sen şeytana uyarsın uluorta
ben sana yürürüm arınmış adımlarımla güpegündüz
kör olur gözünden düşeriz dünyanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!