Sessizliğin en mahrem yerinde ıslık çalıyordu bir bekçi düdüğü.Sokaklar benim gibi yalnız küfsü sevdalarında.köşede minicik bir kedi titriyordu gözlerinde çaresizlik ne çokda bana benziyordu.Çok şey anlatıyordu kaldırımlar bastıkca canhıraş anılar.Sokak lambası serseri bu gece bir yanıp bir sönüyor yüzüme.Gece mi sakin ben mi kestiremedim bir an.Yalnız olan ben mi sokaklar mı.Sevdaya dair bir ıslık çalıyor geceye hapsolmuş ateş böcekleri.Yıldızlar suskun ay saklambaç oynuyor gökyüzü ağladı ağlayacak bu gece.
Sarı saçlı bir oğlan çocuğu mavi mavi bakıyor bana ürkek korkak ama cesurca bakışlarda.Birileri vardı aklımda birileri bende birileri yüreğimde kimlerdi ne istiyorlardı bilmiyorum.Çocuğun korkaklığı ürkekliği benim yalnızlığıma karışıyor.Yorganım oldu şimdi şu ahşap evin bahçesinde açan begonyalar.Yaslanıyorum önce sessiziliğinde kıvrılan geceye ay ışığında bir köşede kimsesiz çocukluğuma.
Mis gibi bir yemek kokusu karışıyor terime içime çekiyorum nefis bir sevgi tadında..Mutluyum diyor uçuyorum havalara kırılıyor yüksek topuğum takılırken kaldırım taşına..Gülümsüyorum gülümsüyorum...
Annemin sesini duyar gibi oluyorum bir ara ismimi haykırıyor boş sokaklara..Ama annem...
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
