Sevda Yurdu Şiiri - Veli Bostancı

Neyleyim sevgili, yıllardan beri,
Perişan halimi, görmedin gitti.
Gönlümde açılan, gonca gülleri,
Sonbahar gelmeden, dermedin gitti.

Gözlerinde daldım, hoş bir hayale,
Düştüm Mecnun gibi, bir garip hale,
Alıp ta arzumu, bir gün kaale,
Ne haldesin diye, sormadın gitti.

Bakışın pek yaman yakmış sinemi,
Kurumaz gözümde, hasretlik nemi,
Sönmeden gönlümün, muhabbet demi,
Saçını göğsüme, sermedin gitti.

Bir ümit verseydin, bin sabrederdim,
Zevk olurdu bana, bitmeyen derdim,
Her dem vuslatını, hayal ederdim,
Gönül saatini, kurmadın gitti.

Türlü bahaneyle, açtın arayı,
Viran oldu şimdi, gönül sarayı,
Kara sevda denen, azgın yarayı,
Merhamet kılıp ta, sarmadın gitti.

O güzel gözlere, bakındım durdum,
Seni senden bile, sakındım durdum,
Sevda yüzüğünü, takındım durdum,
Tavrımı sevdaya, yormadın gitti.

Ne olur, çıksaydı, yokuşum düze,
Bir şafak bulsaydı, gecem gündüze,
Dönmeden ömrümün, mevsimi güze,
Şu sevda yurduna, ermedin gitti.