Sevda Yolcusu Şiiri - Hamiyet Yalazan

Sevgiler taşıyan gemide sevda yolcusuyum...
Mavi okyanuslarda demir alırım.
O ummanlar ki, benim için yaratılmış.
Zira sevgi alıp, sevgi satan bir tüccarım.
Sevgiler taşıyan sevda yolcusuyum...
Sevgisiz kalmış ülkelere yelken açarım..
Dağlar gibi dalgaları aşarak,
Yoksul, aç, susuz yuvalara
Ömür boyu üretecekleri sevda tohumları götürüyorum.
İçlerinde ki sönmeye yüz tutmuş,
Sevgileri alevlendiriyorum.
Ben sevgi iksirini taşıyan yolcuyum.
Duygu yoksunlarına sevgi reçetesini uzatıyorum.
Ya okur, anlar ve içer şerbeti.
Veya ama, sağır kalır...
Yaşayan ölülere sesleniyorum;
'Yudum yudum sevgi iksirini için'
İçin ve dirilin.
Sevgi iksirini heybesinde taşıyan yolcuyum.
Karanlık gecelerde ay ışığı olur,
Şehirleri aydınlatırım.
Güneş olurum;
Buz tutmuş kalpleri eritirim.
İçine ruhumda ki sevgiyi gönderirim.
Can gelince ölü bedene,
Secdeye kapanmalarını söylerim zalimlere.
'Can verdiğime secde edin derim.'
İtirazlara lanetler bıraktım.
Zaten o lanetli bedenleri hep vardı.
Sevgi iksirini taşıyan gemide,
Sevda yolcusuyum.
Zaman tünelinde ilerlemekte.
Ve miracı yaşamaktayım.
Sonra...
Evet sonra sidretül münteha..
Aşkın, sevginin doruğa ulaştığı yer.
Muhabbetin vuslata erdiği yer.
Sevgi tohumlarını dağıtabilmem için,
Aşk padişahından heybemi tekrar doldurmasını istedim.
O da bana nihayete ermeyecek
Sevgi tohumlarını verdi.
Artık sevgi tohumlarını dağıtabilmek için;
O ve ben dolaşmaktayız bulvarlarda,
Gönül yuvalarında..
Ben sevgiler taşıdığım heybemle
Sevdalara yolcuyum...