Selamlarken geceyi çok uzaklardan
Yorgun ay ışığı
Işıklar altında bir adam
Yürüyordu telaşlı adımlarla
Bir sağa bir sola …
Tüm şehri sarsacak kadar heyecanlı
Çarpıyordu yüreği,
Dakika bile dolmadan
Yeniden bakarken saatine
“Az sonra, gelecek! “diyordu.
Sabırsız ama sevinçli
Her geçen otobüse dikip gözlerini
Pencerelerde arıyordu gülümseyen yüzünü
Gördü sonunda çıkarken merdivenleri
Gözbebeğinin gülüşünü
Aldırmadan şaşkın bakışlara
“Hoş geldin canım “deyişleri arasında
Sarıldı sevdiğine
Kavradı ellerini yüreğindeki kocaman sevdayla
En yüksek tepelerde eserken rüzgar
Bıraktı başını göğsüne
Nemlendi Karadeniz haziran sıcağında
Gün ağarırken araladı gözlerini
“Canım” dedi mutluydu, huzurluydu buğulu sesi
Boynunda hissettiğinde kavurucu buseyi
Sardı sıkıca sevdiğini
“Seni çok seviyorum! ” Dedi
Birlikte ilk kez karşılıyorlardı güneşin doğuşunu
Kenetlendi elleri
Parlıyordu gözbebekleri
“İşte” dedi “burası doğduğum yer”
Geçerken karanlıklar içinde doğduğu şehri
Bilmedikleri bir kasabada
Verilen molada
Uykulu gözlerlerle
Yudumlayıp çaylarını
Sevgiyle yediler vazgeçilmezleri gözlemeyi
Kaybolurken gözlerden ay ışığı
Merhaba dediler günışığına
Yüreklerinde sımsıcak anılarla
Yürüdüler birlikte el ele
Sevda Yolculuğuna
Kayıt Tarihi : 3.12.2008 22:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ayışığı, yollar ve sen... Ne sevdamız biter nede öyküleri...
Okurken masal gibi bir şiir adlı şiir serim gözümde canlandı bir kez daha.Kavuşmalar,ayrılıklar...Sevda adına çıkılan yolculuklar...Gönlün güzeli yaşasın dilerim.Selamlar...Dokundu yüreğime şiir bilesin abi...
TÜM YORUMLAR (21)