Sevda'yı Yedekleme... Şiiri - Necati Dikmen

Ömrüm boyu her zaman
Çıkmaza girdiğim an
Bir telaş,
Bir heyecan,
Sarardı her yanımı.
Arayıp bir yolunu
Çözerdim yedeğiyle,
Başa gelen sorunu.

Babam, annem demişti,
Okulda öğretmenim,
Dinlemişimdir hep
Söylenen öğütleri
Ve askerde komutan,
Gezerken birlikleri,
O da ikaz etmişti.
İhtiyat -yedekleri-

Bu bilgiler tahtında,
Ömrün kara bahtında,
Düşmemek için zora,
Ben de hep yedekledim.

Arabamın, donumun,
Yedeklidir lastiği.
Musluğun ve sifonun
Contası, plastiği.
Daha bir sürü var
Saymakla biter mi hiç?

Yedek uçsuz kalemle,
Yazıya başlanılmaz,
Hele yedeği yoksa,
Yazacak kagıt kalmaz.
Pabuçlarımın bağı,
Abajurun ampulü,
Sevdiğim zeytın yağı
Hep yedeklidir bende.
Traş olduğum jilet,
Otobüs için bilet,
Borçlarım için senet,
Onlarda yedeklidir.

Sigaram hep yedekli,
Çakmak taşı, benzinim
Yedek kumaşım durur,
Dolabın da terzimin.
Yola çıkınca hele,
Yedekler file file.
Arabaya, bagaja,
Zor sığsalar da bile.

Dedim ya saymakla,
Bitmez ki yedeklerim,
Sizden de benim gibi,
Yedekleme beklerim.

Amma ve lakin!
Duydunuz mu siz de?
Düşünüp sakin sakin,
Yaşayın nefsinizde.
Sevdanın yedeği varmış,
Dün bir dostum söyledi.
Böyle bir söz duyunca,
Düşlerim tökezledi.
Söyleyen mi ilerde?
Ben mi çok gerideyim?
Sevdalar mı değişti,
Anlatın da bileyim! ?

Yaşamın defosu yok.
Defo, yaşayanlarda
Sevda gibi kutsalı,
Yedek taşıyanlarda

Necati DİKMEN