Sevdâ’yı inkâr’a düştüm Şiiri - Yusuf Akyüz

Düşüp gönlümün peşine dolandım aşk vadisinde
Kara bahtın cilvesiyle vefâsız bir yâr’a düştüm.

Huzur limanı diyerek sundum sinemi cömertçe
Yâr dilinden yüreğimde bin bir çeşit yara, düştüm.

Sevdâ sarhoşu gönlümün koştum peşinden çâresiz
Gönlü başkasına meftûn yâr yüzlü ağyâr’a düştüm.

Acı çeker her nefeste, aşk vurgunu yiyen kalbim
Ecelim telinde diye varıp zülf-i yâr’a düştüm.

Hâzanımı kışkırtarak özendirip nevbahâr’a
Gönlümü dil-hûn eyleyen cilveli dil-dâr’a düştüm

Tek sermayem sevgim idi, örselendi yâr elinde
Geçmez akçe pula döndü, ben kendimi dara düştüm.

Sarp’a saran bu sefer de sığınağım; sabr-ı cemil
Bîçâreyim; aşk ufkunda ümit bitti, dar’a düştüm.

Sevmekten suçlu bulundum yâr gönlünün kararında
Sürgün yedim hasretlere, hüküm giyip dâr’a düştüm.

Bâd-ı saba’dır diyerek kokladım yâr nefesini
Ilgıt ılgıt eridiğim kor ateşe, hâr’a düştüm.

Yâr sînesin sarmak için açıverdim kollarımı
Bin nâz ile kaçıp gitti hüsranımı sara düştüm.

Sancı çektim gece gündüz sevdâm hayat bulsun diye
Gül bahçesi düşler iken onulmaz bir nâr’a düştüm.

Şeyda bülbüller misali figân ettim yar bağında
Dut yedirip lâl eyleyen bağbân-ı gülzâr’a düştüm.

Kem talihim yüz vermedi şu sevda çölünde bana
Vahâ yüzlü seraplar da cefâkâr şah mar’a düştüm.

Sevdâ ile kanatlanmak okşamıştı yüreğimi
Gizemine akıl ermez bir çetin esrâr’a düştüm.

Yaz yağmuru bekliyordum sırılsıklam olmak için
Duygularımı donduran amansız bir kar’a düştüm.

Gül yüzlü rüya sanırdım yar uykusunda kendimi
Bilmezdim ki gecesini örseleyen “kara düş” tüm.

Kapısını çaldığımda kıpır kıpır gönlüm var’dı
Talan etti coşkuları derin bir efkâra düştüm.

Aşkın yüzünü ağartan gönül olmaktı dileğim
Tek yürekle kalakaldım, aşk’a “yüzüm kara” düştüm.

Yusuf cevr etme kendine deyip sabrı kuşansam da
Bir hal bilmez’in yüzünden sevdâyı inkar’a düştüm.

Yusuf Akyüz