Sevda Yelleri Şiiri - Eren Koçdemir

Sevda Yelleri

Sevda yelleri arasında boğuşurken gece'nin ortasında,
Bir güzel uğruna yitirmişken hayallerimi sokak ortasında.
Ve sevda uğruna nice yiğitlerin almışken derdini tasasını,
Nice analar yiğitlerin arkasından tutar ızdıraplı yasını.
Ay ışığı'nın üstüme cöktüğü anda vurmuştu sevda kurşunu.
Kurşun yarası değildi dayanılmaz bir yürek acısıydı bu.
Oluk oluk akıyordu yılların çektirdiği acı'nın aşk suyu.
Suyu eline yüzüne bulaştıranlar acı çektirmeye başlıyorlardı.
Bu acı, ne ıssız bir sessizlik ne de bomboş ovalarda bağırıştı.
İnsanlar ne buluyordu bu acıda? Hem onsuz yapamıyor. hemde;
Onla katran katran acı yüklüyorlardı kederin verdiği derde.
Karaydı rengi belkide kırmızıydı ama bir şey var bilinen,
Aşktı adı herkesin alet olduğu ancak nefret ettiğimiz acı elem.
Suyu içenler birer birer karaya vuruyorlardı kayalıkların arasına,
Onlar ki birer aşk ölüleriydi, evet aşk için öldüler zamanında.
Şiirlerin yazılmadığı, dertlerin dağları taşları aştığı Leyla'nın zamanında.
Ben o zamanlar bir bekçiydim şiiri bekleyen zamanın yiğidi,
Ve şimdi herkes bağırıyor nerede nerede bu zamanın Koçdemiri?

17/06/2020