Sevda Yarımadası Şiiri - Yaşar Doğan

yıllar önce
sen bir kasırgaydın kaburgalarımın içinde
yıllar önce
sen bir alev adın da bir yangındı dilimde

bütün gençliğime seni içirdim
her an seninle sarhoşum şimdi
hangi asrın postunu örtsen de üstüme
bütün keyifleri sana taşırım şimdi

ve yıllar bu zamansız ve yanlış kıtalarda doğuşları
affetmeden bir karabasan gibi çöktü üstümüze
ve yeni yepyeni bir fırsat bile tutuşturmadan elimize
bütün ateşlerini ve telaşlarını saldı üstümüze
ve yüreğimiz
bir cehennem dibi gibi yanıyordu bu yer yüzünde
gece çığlıklarını
gün isyanlarımı boğdu gidişip öpüşen her titreşimde
yetim aşklardık biz o günün telaşı ve koşuşunda
her şeyden gizlediğimiz yüzümüzde

bu kıtaların ve insanların birbirine sırt dönüşünde
oysa biz bu sevda yarımadasında
hiç bir bakışa sırtımızı da dönmemiştik
ne ihanet bilirdik ne de kan emicilik
gözlerimizi ovamadan su tadında şafağa bakamadan yan yana
yasaklar içinde yeryüzüne serpildik

sen o yana devrildin
ben bu yana
bütün köprülerimiz ya yandı
yada küstah seller altında kaldı
gün ve gece gibi
mehtabın gözleri altında
üst üste devrilip yuvarlanmadı
çivilendiğimiz sancılardan
yaşanası bu yeryüzünde

ve yıllar bir İsrail tankı gibi geçti üstümüzden
ve Amerikan Thomas hawksları
yağmur gibi yağdı üstümüze
ama biz sırılsıklamdık birbirimize
ve hiç bir cehennem bu kadar
üşüyemedi kendi içinde
sana üşüdüğüm kadar
bu aptal yeryüzünde

desene
nerede nerde koptu
beni saramayan kolların
nerede nerde şimdi
dudaklarıma hasret dudakların

haydi git bir şamar at yıllara
umutlarını kuşlar getirsin bana
şakımış baharların
toz görmemiş yaprağında
beni sana ve çileden hayatı çıkar
bu gecenin güne uçan kavşağında
haydi koynuma gir
ruhuma girer gibi
bu saatten sonra
hiç bir şeyi umursamadan

tut bir ut gibi
elimi tut
gidelim yan yana
hem beni
hem üstümüze gelen
bütün ihanetleri tut

bırak sıyrılsın
candan canana sıyrılacak ne varsa
bırak sıyrılsın
sen o gece sadece nefesini tut
bizi taşıyabilecek her şeyde

bırak gözyaşlarını
birazda taşlar ağlasın
bu bedbaht asır
bu yüzsüz gün utansın

bütün çarmıhları taşıyan sokaklarında

sen yüzünü yüzüme dola
yüreğini yüreğime
içimiz bu göklerde
bir Anka kuşu gibi
bütün hasretlerden ve
beklentilere yön gibi
yörüngemize dalgalansın

her yer sen tütsün
başımı biraz daha döndür
her cehalet kendi kümesinde
bir kıyamet kadar ürksün

sen gül güllerin hayatımı güldürsün
buselerin buselerime yanarken

birbirine dokunmadan
dokunmadan birbirinde

Yaşar Doğan Lolan 31/06/05