Sevda Yangını, Kırlangıç ve Kır Çiçekleri

Yabancılaşan şehirde
tek tanıdığım
rüyamı yöneten
o kaçak acılarım

- yankılanıyor, yanıtlanmıyor

unutmak
yolun sonuna geldiğinde
hatırlatıyor ki
kan
kırmızı değil
siyahtır
doğum son
ölüm başlangıçtır

- kamçılanıyor, kamçı kanıyor

ruh monologuma dokunan
bir elin
beş parmağından
yayılan
o eşsiz sevgiye
yüzümü açtım
ayna banyodaydı
ürkek bakışlarıyla
saçlarını okşadım
içimdeki ses sustu
kendimde değil sevgideydim
aynayı kırdım
her parçasındaydık
çoğaldık

ölüm başlangıçtır
ölüm yaşlanmıştır
ölüm kırlangıçtır
doğum bir son
en son kırlangıç
güneşe kon
kırlangıç başlangıçtır
ve ben
saçlarını okşamayı seviyordum

- sevdalanıyor, sevda yanıyor

tütsü yakıyordum
yüzümü titreten
o iki göz uğruna
kayıp ruhumu siliyordum
ahiret kayıtlarından
içinde sabahlamayı özlüyordum
kır çiçeklerinin
ve uyanınca ağlıyordum ardından
ağıtlar yakıyordum

'gitme
toprak
küle
döner
gidersen
yangınım
söner'

sonra günlük işlerimi yapıyordum
yüzümü sarıyordum
yabancılaşan şehirde
kör
seni arıyordum
sensizlikle ruhum

- kandırılmıyor, kan durulmuyor