Sevda Yanar Şiirleri - Şair Sevda Yanar

Bir sonbahar gecesiydi
Soğuk, sessiz ve karanlık,
Islıklı nağmeler üreterek esiyordu rüzgâr,
Artık uzaklaşıyorduk yazdan,
Tüm canlılar;
Haşin tabiata karşı direniyor,

Eteğinde dört mevsim seyrederken mehtabı,
Neler neler söyledi kalplerimiz biz bize.
Sahi, aramıyorduk ne meyi ne şarabı;
Bir serin nihan vardı, rüzgâr fiskelerinde,
Gözyaşımı kuruttum, o deniz fenerinde.

Bir kez daha dinle, kararını vermeden,
Sonra hayıflanmanın ne yararı olacak,
Kırıp sağır inadını bu halimi görmeden,
Eğer çekip gidersen ; kalbim yaralanacak,

Ben sana yüreğimi açtım sonuna kadar,

Cemile'ydi
Yusuf'un sevdiği kızın adı.
Cemile demezdi Yusuf ona;
Gölkarası gözlüm derdi.
Türkülerini gölkarası gözlüm diye yakar,
Gölkarası gözlüm diye diye

Kaç sevgili seninle aşk oduna yandı,
Kaç sevgili seninle, sevdiğine inandı,
Sevda bulutlarıyla kucaklandığımız andı;
Bize gönül ortağı, bize dost sendin ancak,
Sana bu dizelerim; haydi dinle salıncak...

Sevda Yanar
Seni seviyorum
diyebilseydim....
Ah ne olur diyebilsen
Dağlar yanar,
Sular yanar

Hep uzak kaldım sevgiden,
Karanlıklarda dolaştım her mevsim,
Böyle umutsuz değildim eskiden;
Gizlerimi bile anlatırdın kuşlara,
Sürdüm sırlarımı yokuşlara.

Karanlıklar içinde hayal eder gibiyim,
Oluşan çizgileri çabalayıp silsen de,
Boyutları olmayan bir boşluk içindeyim.
Kaçamazsın oyundan,içinde değilsen de!

Senaryoda ikimiz,bir de kaderimiz var,

Koşun hele kardaş bacı buraya,
Bu ovalar, yüce dağlar bizimdir.
Değişilmez han evimiz saraya;
Ne uğruna yürek ezim ezimdir?
Bu ovalar, yüce dağlar bizimdir!

Bir kırlangıç işgüzarlığı vardı içimde,
Yuva yapardım, sevgime her bahar.
Hep aynı malzeme, hep aynı biçimde,
Ve zamansız gelirdi sonbahar...

Gün olur, sokak sokak dolaşırdım,