Sevda Yalnızlığı. Şiiri - Yıldırım Doğmuş

SEVDA YALNIZLIĞI
Gençlik bu ya bir sevdaya kapıldım
Sevdiğim de beni seviyor sandım
Ha cesaret çıktım karşısına açıldım

Aldığım cevaba çok şaşırdım
Umutsuzca öylece kala kaldım
O yürüdü gitti ben yaralandım

Geçip gitti mevsimler yıllar
Anılarda kaldı bütün bunlar
Kabuk bağladı zamanla hatıralar

Hiç haber alamadım ondan
Evlenmiş duydum sonradan
Mutsuz olmuş ayrılmış kocadan

Bense kendime hiç gelemedim
Bir başkasını da öyle sevemedim
Ama buraları da terk edemedim

Orta yaşlara geldik olgunlaştık
Tahmin edilmez bir yerde karşılaştık
O mahcup ben mahcup selamlaştık

Sahilde balıkçı kahvesinde oturduk
Hep geçmişten az da ondan konuştuk
Bir birini teselli eden iki arkadaş olduk

Usulca hiç evlenmemiş sin dedi
Bir iç çektim gözlerim nemlendi
Evet gönül bir başkasını sevemedi

Al al oldu yanakları yüzü kızardı
Sonra bir sigara çıkarıp yaktı
Gözlerini kaçırdı denize doğru baktı

Geç olmuştu müsaade dedi elini uzattı
Anladım kalbi bana hala çok uzaktı
Giderken dönüp bir kez daha baktı

Dalgalar kumlara usulca yayılıyordu
Balıkçı ağları rüzgarda sallanıyordu
Martılar gene ayrılık şarkıları söylüyordu
Martılar gene ayrılık şarkıları söylüyordu
23/04/2020/YILDIRIM DOĞMUŞ...