Sevda Yağmurları Şiiri - Kemal Doğanay

Derin yağmurlara düşürme beni,
İçimdeki hasret zaten sönmüyor.
Aşkın ateşinde pişirme beni,
Gurbete gidenler zaten dönmüyor.

Islak yağmurların tadı kalmadı
Ozanlar sazını dertli çalmadı
Yıllardır beklerim vade dolmadı,
Bu dünyada neden fakir gülmüyor?

Gökteki yağmurun sesini duydum
Kendimi damlanın yerine koydum
Gökkuşağı renge inan ki doydum,
Özlediğim günler hala gelmiyor!

Yerdeki yağmurun çamuru yeter
Toprak suya doyar çimenler biter
Gün olur bizimde bacamız tüter,
Gözümdeki yaşı o yar silmiyor.

Sevda Yağmurları yağmaz bu gece
Gökyüzüne bulut ağmaz bu gece
DOĞANAY’ım neden doğmaz bu gece,
Çağırsam yardıma gelen olmuyor!