Sevda verip gittin Şiiri - Hakan Özüçelenk

Ah. nasıl bir sevda verip gittin.
Beni yalnız bir aşka mahkum ettin.
Neden sana döndüğümde seyrettin?
Bu aşkın hakkı, öyle boş bakman mı?

Kimler girdi araya? kim unutturdu?
Yaşadığımız her şey durdu, unutuldu.
Bak benim aşkım vefa ile boldu.
Ama görüyorum ki... aşkın kayboldu.

Nasıl bu kadar nankör oldun da unuttun mu?
Hiç düşünüp halimi kendine sordun mu?
Anladım, hissiz duygusuz bu aşk umurun mu?
Soruyorum benim gibi aşkı buldun mu?

Yağmur yağar, kar buz düşürür ama sana giderim.
Ben senin güzelliğinden etkilenip aşk umut ederim.
Yalan mıydı o gülücüklerin? arzulu gözlerini özlerim.
Ben aşkımızın anısıyla serap dünyasında gezerim.

Bitmez , silsen bile bende bitmez,ölmez.
Nasıl aklından o aşkımız geçmez?
Şimdi yollar kapalı, sana geçit yok, kader vermez.
İstanbul Fatih, aşka şahit ama hiç bir şey geri gelmez.

Kırmızı paltolu kız gözlerimin önünde.
Güzelliği ile aldı beni kalbim ellerinde.
Hele bir gülümsemesi , uçuyorum yükseklerde.
Bu aşkın özlemi batmış gömülmüş yüreğimde.

Yine gel bana öyle yürüyerek, gülümseyerek.
Bu kez sana aşkını itiraf edecek, hep sevecek.
Nasıl bir şey bu kader? aşkımdan beni sürecek.
Şimdi keşkeler dışında yok bir şey söyleyecek.

Zamanı geri getirmek mümkün olsa.
Yine iki gönül o yolda birbirine vursa.
Keşke bir umut seni bana ulaştırsa.
Kader izin vermedi keşke bu aşk yaşasa.