Sevda vakti Şiiri - Rabia Balaban

Yağmurlu bir günün akşamında evimin bahçesinde kollarımla yağmuru kucaklarcasına ıslanmamı
Bir anda gecemi şimşek gibi ortadan ikiye bölen suretini
Balkon demirlerindeki ellerini
O anda dünya üzerindeki tüm kirleri yağmurlarla yıkayıp arındıran tebessümünü hiç unutmadım ben

Ve ben ilk defa o gece hiç bakmadığım gibi baktım sana
İlk defa sislerin içerisinden sıyrılıp
Sövülesi direncimi ardımda bırakıp
Üzerime düşen her bir yağmur tanesi ile içime aldım bulaşıcı sevgini

sen
O günden sonra
Yüzümdeki gülüşlerin
Ellerimdeki terin
Yanaklarıma konan yerli yersiz kızarışların
Yüreğimin daha önce hiç alışık olmadığı çırpınışlarının adı oldun

Başı boş zamanlara inat
Zamanın tam o anına çakılı kalan yüreğim
Bildi ki
Ömrümün sevda vaktiydin sen
En eksilmez yanı
Bunca yarım kalmışlığa rağmen
İçimin ezberlediği
sevdanın tek adı

rabia balaban ay