Sevda Üstüne Şiiri - Mustafa Erol

Sevda Üstüne

Buluttan çıkan,yağmurdan öğrendim,
Aşkı,sevdayı.
Yağmurun toprağa koştuğu gibi,
Koştum sana.
Sen olduğun için sebebi,gözümdeki yaşın.
Büyük olsam da senden yaş olarak.
Gözüne düşmek istedim,yaş olarak.
Çağladım,sulardan öğrendiğim gibi,
Sana doğru....
Öğrendim,seni görünce;
Çocuklar gibi ağlamayı...

Sabrı denedim mecburen,
Belki selamettir diye sonu.
Kardelenler geldi aklıma.
Kardelenlerin açması, karların arasından.
Sabırsızca, beklemeden baharı.
Ve kısa olduğunu gördüm ömürlerinin.
Uzun olsun istedim ömrü aşkımın,
Sabrı selamet bildim.
Binlerce felaket yaşasam da,
Sende öğrendim,
Zamana zaman bağlamayı.

Zulüm öğrendim Senden,
Ve, senden gördüm diye,
Zulmü sevdim.
Sen zulüm ettikçe,
Ben gönül eğledim.
Tescillendi zulümlerinle zalimliğin.
Senin gibi zalim olmaktansa,
Mazlumluğu yeğledim.
Ve de karalar bağlamayı.

Mazlumun Allah’ı var derler ya,
Zulmüne karşılık zalimin.
Senin inatla zulmüne rağmen,
Rahmetini yaşadım ALLAH’IN...
Evet,zulme karşılık rahmeti tanıdım
Ve de rahmetin sahibini.
Zalimi sevmektense,
Sevilmeliydi ALLAH,anladım.
Yine de sana, teşekkür borçluyum,
Seninle kavradım,
O’nu anlamayı

Mustafa EROL
Manavgat