Sevdâ-ül Kalb Şiiri - İrfan Kaya

Gecenin vehmiyle şarkılar dinlemek vardır
Fısıldanan zakkumun tatlı fitnesinde
Su alan kayığı küreklemek
Nefes alamadığın dünyada, hayallerinde
Parmaklar uzanmaya ürkek

Bencilliği yüklerken ötelerde bir yere
Sahte ithamlar bırakmak vardır
İhmalin ihtimali olsa gerek
Bir kerede aynaya bakmadan
Hakikati fehmetmekten korkmak vardır

İstemsizce söylenir
Yazık
Cümleler yersizleşir,
Buharlaşıp bulutlara yükselir
Kendine acınmak çareymiş gibi
Sanki yazık etmek marifettir

Mümkünü yoktur
Anıların saçıldığı evin koridorları
Fikrin döküldüğü raflar
Ve her şey onun olsun
Suyu değişmesin vazonun
Bırakın çiçekler solsun

Kaçınılmaz takdir edilmişse artık
Hatırat yorgunluktur omuzlarda
Silkinme vaktidir
Firaktan dem vurmuş güftesiyle yankılı
Derinden bir şarkı kıyıda buluyor efkârı
“Dönülmez akşamın ufkundayız, vakit çok geç
Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç”

04.07.2010