Buram buram tüter yağmur kokusu,
Savrulur sonbahar akşamlarıyla.
İnilder dallar arasından hüzzam korosu,
Eşlik eder aheste düşen sarı yapraklarla.
Ayrılık mevsimisin sen, haberli, habersiz,
Apansız biten aşklar gibi tekinsiz.
Sağanak olup yağarsın öncesiz,
Yeniden var olmayı istersin umutlarla.
Değişimin sancılı duraklarında bekler,
Senden sonra gelen tüm mevsimler.
Önce belirsizliğin bulutları hüküm sürer,
Sonra yeni bir gün doğar masmavi ufuklarla.
Can yoldaşıdır sevdan bu yolculukta,
Yaşama sevinci, insan sevgisi her solukta.
Yıkılır sanılan bedenler dimdik kalır ayakta.
Belki de şair olunur bu garip duygularla.
Ey, son bahar zulmetinle korkutamazsın beni,
Her şeyinle kabul etmeyi öğrendim seni.
Ne ayrılığın vahameti ne birleşmenin rehaveti,
N e olursa olsun mutluyum ben, insanlığımla.
Kayıt Tarihi : 22.10.2014 13:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!