Sevda Türküsü Şiiri - Cansu Sevda Özbey

Baharı yaşıyordum,
Umutlarım vardı şafaklara benzeyen
Nice sevdalara yazılmıştı yüreğim
Ve güneşimdin gülümseyeceğim
Zamansız kopardın beni dalımdan
Serdin kara topraklara
Canımdan can aldın
Acılar içindeyim gülemedim

Güneşi kara bulutlara gömdüm
Azat ettim gönlümü tüm sevgilerden
Şarkılardan çıkardım aşk sözlerini
Korkulu rüyalarım oldu anılarım
Çaresizlik sardı tüm benliğimi
Uçtum yuvamdan kanadım kırık
Kendi sonsuzluğuma kaçtım
Bilemedim nedir çaresi bilemedim

Vurdun yüreğimdeki serçemi
Kızıla boyadın sen baharımı
Dağıttın dallardaki yuvamı
Acımasız zaman beni de bitirdi en sonunda
Kaç kere ölmeyi denedim
Yinede bırakıp gidemedim
Beni kahreden rezil dünyayı

Günlerden bir gün kaderim
Bir anne kucağı,sımsıcak bir yürek
Ve güzel insanlar çıkardı karşıma
Avuçlarımdan kayan ne varsa
Sardı yeniden bir bir benliğimi
Gözlerime şafaklar düştü yeniden

Benimde hakkımdı gönlümce yaşamak
Tanrımdan sadece mutluluk istedim
“Ne varsa alnımızda o’dur yaşamak “
Derlerdi inanmazdım
Böyleymiş hayat öğrenemedim

Kanatsız uçurumlarda kadım
Çok acılarla kıvrandım
Şimdi gözlerimde ışık
Yüreğimde umut
Yumuşacık bir anne kucağı
Kocaman bir yürek buldum şükürler olsun
Yeniden başladı dudaklarımda sevda türküsü
Yeniden açıldı karşımda ufka giden yollar

Cansu Sevda ÖZBEY