Sevda türkülüm Şiiri - Fuat Doğan

SEVDA TÜRKÜLÜM

yine tutuştu hasretin bedenimde
ilmik ilmik çözüyor yürek bağımı
illegal yoldan gecemi bölüyorsun
gündüzüm bilindiği gibi
ve geride bırakarak benliğimi
sana koşuyorum sevda türkülüm
hüznü bacalarında tüten kentin
kelepir sokakalarında izini sürüyorum
yüreği mor dağlara sevdalı
avuçlarında patlamamış öfkesi
gözlerinde umudu geleceğe bakan
sana koşuyorum gün batımında

sensiz günün orta yerinde
cemreler düşüyor yüreğime
yokluğunun barikatlarına çarpıyorum
ve inerken göz kapaklarım
bariyerlere çarpa çarpa
sana koşuyorum şiir bakışlım

yakınına kuruyorum karargahımı
güvercinler uçuruyorum pencerene
yollarına barikatlar kuruyorum
her barikata birer mısra diziyorum
ilk kez varlığımı hisettiriyorum sana
yine de umarsızca uzaklaşıyorsun
ve sen gözden ıraklaşırken
ben yırtık defterime
sana dair mısralar dizerek
şiir katliamına neden oluyorum

gece sessiz ve de karanlık
yıldızlarda kaymıyor
gözlerimin feri sönmüş ay tutuklu
yüreğimi surların dibinde
mavi ela kara gözlü çocukların
hüzünlü bakışlarında bırakarak
içimde sen ve sensizlik
soluğu Dıcle'nin kenarında alıyorum

beni bir o anlıyor
soylu geçmişi gibi akan Dıcle
yani bakışlarım suyuna düştüğünde
seni bana sunan Dıcle

Mem u Zin'in sevdasına tanıklık eden
ve yıllarca bağrında taşıyıp
destan gibi bize sunan Dıcle
ve yıllar boyu
geleceğe taşısın diye
sevdama dair bir not da
ben düşüyorum kıyısına

yeter artık sevda türkülüm
bakışlarını gözlerimde göre göre
baktığım aynalar döküldü
bu sana randavumdur
ya gelirsin yada...

Fuat DOĞAN
2003