Sevda Topluyor Bu Kar Şiiri - Ahmet Tığlı

Dışarda kar; ak memeli yar
Kara toprağı emziriyor.
Kurşun sıkılan yüreğimde
Soğuk anılar çırpınıyor.
Nasıl da beyaz kokar
Bulutların nefesi,
Sokaklar teslim bayrağı
Suskun yalnızlıkların üşür fısıltıları
Her öpülüşünde toprağın.
Kuru bir ayaz budadı dallarımızı
Sesim sesini çağırıyor,
Bulutlardan dönüyorsun gözlerime
Mendillerim çoktan kurudu.
Ellerim kanatsız kuşlar kadar hantal
Çekme ellerini,
Ellerim kimsesiz sokaklarda
Üşüdü yüreğim buz tutan karanlıklarda.
Artık kanatlanmıyor tırtıllar
Herşey vaktinden önce ölü,
Yaşamak vaktinden önce...
Nasıl uzundur zaman,sevdasız saatlerde
Su içiyor gönlüm;
Dışarda boş sayfalardan.
Ateş böcekleri kar ışığı uzunluğunda
Baharı çağırıyor,
Biliyorum; sevda topluyor bu kar
Neredesin? ..
Ey, dizelerime boylu boyunca uzanan yar.
Göreceksin...
Nefeslerimizde buhar olan aşk
Baharda yaprak yaprak,
Gözlerinle dön;
Son vedaya hazırlanmadan toprak...

Ahmet TIĞLI 9.1.2013 (Sevgi Merdivenleri)