Sevda Sürgünü Şiiri - Elif Usta

Sürgüne uğrayınca içimin sen yarası,
söküldü dil kemiklerim yerinden..
Hazana uğradı buğday sarısı hüzünler..
Beklenilmeyen vedalar ilişince dudaklara yürekte ince sızı olup kanadı usul usul..

Akıl çaprazında kalmış
cevapsız sorular ertesinde
gün aydınlığına kavuştu..
Bilinmedi hüznümün sen yanı..
Bilinmedi hüznünün ben yanı..
Bilinmedi hüznümüzün biz yanı..
Gecenin matemi sindi yürek surlarıma..
Tüm hisler galeyana uğrayıp
sırra kadem basınca,
geriye sadece bir tutam
buğusu üzerinde anılar kaldı..
Unutulması mümkün olmayan…

Hayatın keşmekeş saatlerindeyiz..
Gün aymak yerine batıyor ve
bi girdabın içinde savruluyor
içimdeki kız çocuğu..
Kurumuş yaprağın savruluşu gibi;
Hafifçe..
Sessizce..
Kimsesizce..

Hafifçe estikçe sonbaharın
hazin rüzgarı yüzüme,
Sen yaralarımın küf tutmuş yanları
kanıyor usul usul..
Bir bilinmezliğe yol alırken ucu yanık
sevda yakarışlarım,
Dilime prangaladığım susuşlar
beliriyor gözbebeklerimde..

Nadasa bırakıyorum
çöl ikindisinden kalma yanlarımı ..
Beyhude bir ömrün
amade gül çağında kaldı
bozbulanık hislerim..
Vaktin zamana esir düştüğü saatlerdeyim
ve gitgide büyüyor çaresizliğim…
Kimsesizliğim..

Bir Elif miktarınca;
Münezzeh bir mumun alevine bırakıyorum
ucu yanık sevda gülüşlerimi..

Yanıyor usulca..
Eriyor damla damla..

Sen gibi..
Ben gibi..
Biz gibi..

Elif USTA
@1elif.miktari.siir