Sevda Sokağı Şiiri - Volkan Mollaveisoğlu

Gün gelir,
Beyaz bir sayfaya yaslayıp başımı,
Kestiriyormuşum gibi gitmek isterim,
Adına sevda sokağı dediğim bu hayattan,
Öğle uykusu misali göçmek isterim..
Ardımdan, karaladığım bir kaç dize örtsün soğuk bedenimi.

Bu yamalı ruhu atıp sırtıma, bağıra bağıra seni boşluğa,
Tıpkı küçük bir çocukken, saklambaçtan arda kalan zamanda,
Şarkı söyleyerek geceyi korkutmak misali,
Koşaradım kabrime, geceleğin ateş böceklerinin içinden geçmek isterim..

Ebedi konağımın her sabahında,
Atasım gelir kendimi gökyüzünden, bir deniz kızına, ne çare..
Ahh..
Kaç kere aramız açıldı
Cesaret yoksulu, yufka yüreğimle..
Ardımdan, kurumuş bir kuyuya döner, yarimin yüreği.
Bağlar gözlerini yoluma, ağlar, ağlar.

Sahra'yı sel alacak sevdiğim yeter.
Bir benmi düştüm,
Bu denli sevda sokağına..

Gün olur,
Bir başımda, binlerce yelkenliyle
Umut dolu bir uhde limanında, gözlerim yolunu yarim.
Hasretin kök salar kabrime,
Yaşama dair ne varsa, özlerim..

Bir Yunus'un sözünü,
Bir ney'in, sazın sesini, birde senin tenini.
Memleketimin kırlarından, saçlarına taktığım papatya çiçeğini,
İskelesi olduğum gözlerini,
Bağdaş kurup gamzene,
Soluklandığım, yanaklarından akan, gözpınarını özlerim..

Yıllar geçer, sen geçmezsin
Bir deniz kızısın yarim,
Deniz atlı prensini beklercesine.
Nadide bir inciyi andıran gülüşün,
Ve kalbin mühürlü bir deniz kabuğunda, saklı bir hazine..
Nefsim, sevdandan müebbet yemiş bir kere.

An gelir
Toprak senide basar bağrına
Kesişir yollarımız saklı yarim..

Bir benmi düştüm,
Bu denli sevda sokağına.
Ne tatlı bir veba bu...