Sevda Sokağı Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Beni bende kaybetmişken.
Seni sende aramaktı bu.
Tonajlı yükler yüklediler beynime.
Beynim, git gide gömülüyor bedenime.

Aydınlanmıyor bir türlü gece.
Bir türlü ışık vurmuyor karanlık düşlerime.
Güneş, benim pencereme doğsun bir kerede.
Çok kısa derdim, anlatsam tek hece.

Duyulmazlarda oturuyorum.
Anlamazlar sokak, yedi numarada.
Postacıyla hiç tanışamadık.
Bu gidişle,hiç uğramayacak oda.

Yalnızlar bulvarında geziyorum.
Nedense burada da yalnızım.
Dost kafeye giriyorum.
Çayımı yine yalnız içiyorum.

Elimde eski bir adres.
Sevda sokağını arıyorum.
Artık bende 'İbrahim abi' gibi,
Sevdanın oturduğu sokakta oturmak istiyorum.