Sevda Sisleri Şiiri - Vakkas Polat

Yüzümde yağmurun yalnızlık yüklü sözleri
Elimde eskiyen bir esaret çiçeği,
Lando’nun lakırdısına inat bu sessiz geceyi
Sevdanın sisleriyle anıyorum...
İnişli çıkışlı hislerin son durağında,
Zamanın taşıdığı kederi biriktiriyorum dudaklarıma,
Zifiri karanlığa aslı bir parça umut kıpraşırken,
Afili bir hasret boğuyordu mantığımı yol ayrımında,
Mavisine umut bağladığım, gökkuşağına takılmıştı,
Avuçlarımla gökyüzünü açmıştım oysa!

Neden?
Mutlak değer neden hep sıfıra eşittir?
Aralık hep kapalı mıdır kalbin sonsuza doğru atışlarında?
Virgülden sonrası hiç ‘’bir’’ etmez mi, özlem midir hep devreden?
İyisi mi, sonsuza yazılsın üstü,
Maviye bu yakışır çünkü, ne yeşil ne de mor!
İnsan dediğin gökyüzüyle yaşar, ondan vazgeçer mi?

01/12/14- 02.00 Ankara