Sevda sarınca Şiiri - Ahmet Coşkun

Sevda sarınca

göz değmeyince ol aşığına
gölge düşüyor gün ışığına
kalırsın karanlık kuşağına
sevda sarınca gönül derbeder

çiçeklerin solar yaz baharda
ayazlarsın üşüyüp kahırda
gezip durursun bir intiharda
sevda sarınca gönül derbeder

yaşarken kendi kıyametini
unutursun dünya cennetini
görmezsin dünyanın nimetini
sevda sarınca gönül derbeder

pencereye tüneyen kuş gibi
yaşanmış bitivermiş düş gibi
sarhoşluktan ayılmış hoş gibi
sevda sarınca gönül derbeder

güneş sığmaz içine ay kaçar
yıldızlar avuçta bekler naçar
turnalar kalkar uzaktan uçar
sevda sarınca gönül derbeder