Sevda Rengi Şiiri - Sevcan Koyuncu

Burda her şey gök mavi...

Uzanıp da ellerimin varamadığı bir ay var
Avuçlarımdan dökülüyor dokunamadığım yıldızlar
Yanıp sönüp yanıyorum yağmurla
Gün görmemiş yanaklarım sırılsıklam
En dibindeyken ben denizin
Yüreğim ıpıslak hasretinden
Üşüyorum!

Burda her şey gün beyaz...

Yanmayan bir ışık var tepemde
Duvarlar devriliyor üzerime kağıt gibi
Apak ellerim karalar bağlamış soyutluğundan
Sen yarsız bir sevdaya koşarken
Gün gibisin gözlerimde
Bir kar tanesi düşüyor alnına
Bembeyaz oluyorum ben
Eriyorum!

Burda her şey kan kırmızı...

Kuruluktan rengini kaybetmiş güller var masamda
Gözbebeklerime saklı yaşlar akıp da yüreğime
Sıçrıyor evimin her köşesine
Kan renginde desenler çiziyor
Alevleri giyip üzerime çıkıyorum sabahları
Yaklaştıkça sana sönüyorum
Hasretinden ne eller eskittim
Ne yürekler yitirdim ben
Eskiyorum!

Burda her şey ölüm kara...

Gece renginde bir kuş var penceremde
Zifiri bir sis çökmüş üzerime
Gözlerimin karasında parlarken yüzün
Saçların kadar kara yüreğin uzak bana
Senli günlere inat sönüyor gözlerim
Yanıyorum!

Burda her şey sevda rengi...

Her şey senden ibaret
Sevmek kolay da burda
Kavuşmak zor
Acıyorum!