Dar geldi ovalar, çıktı dağlara
Veda etti mor sümmbüllü bağlara
Alamadı yâri, bıraktı düzde
Kor gibi bir ateş yanarak özde
Sevdayı anlattı kuzuya, kurda
Ağaca, yaprağa, kayaya bir de
Bir daha dönmedi doğduğu yurda
Kendi yok, dillerde sevdası vardı
Dinledikçe yaprak sarardı, düştü
Ağaçlar kurudu, toprak büzüştü
Dilinden dökülen gamlı nağmeler
Rüzgâr olup yâri ile buluştu
Kurt, kuzu terketti aşığı dağda
Anlattılar gidip bu aşkı bağda
Bir kaya dinledi sonuna kadar
Parçalandı orta yerine kadar
Gözyaşı fışkırdı tam ortasından
Bir pınar oluştu aşk ateşinden
Dediler adına Sevda Pınarı
Kimse doyamadı suyun tadına
Sevda pınarından su içen âşık
Gerçekten var ise gölünde ışık
Dağa çıkan o âşığı görürmüş
Sevda pınarına gönül verirmiş
Şöyle bir rivayet dolaşır orda
O âşık gelirmiş her gece birde
Sevda pınarı da o an kururmuş
Sevdalılar birbirini bulurmuş
Bütün âşıklar bu sırrın peşinde
Kimi hayalinde, kimi düşünde
Gerçekten sevenler onu görürmüş
Sabah pınar çağlar o kaybolurmuş
Kayıt Tarihi : 6.5.2005 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Veda etti mor sümmbüllü bağlara
Alamadı yari bıraktı düzde
Kor gibi bir ateş yanarak özde
Sevdayı anlattı kuzuya kurda
Ağaca yaprağa kayaya birde
Bir daha dönmedı doğduğu yurda
Kendi yok dillerde sevdası vardı
Dinledikçe yaprak sarardı düştü
Ağaçlar kurudu toprak büzüştü
Dilinden dökülen gamlı nağmeler
Rüzgar olup yari ile buluştu
Kutlarım hemşehrim...Selamlarımla.
Gerçekten var ise gölünde ışık
Dağa çıkan o aşığı görürmüş
Sevda pınarına gönül verirmiş ...Gönüllerden akan sevda pınarları hiç bir zaman kurumasın...tebrikler..atıl kesmen
TÜM YORUMLAR (2)