Sevda Öyküsü Şiiri - Dinçer Demirel

Acı sevda öyküsüydü anlattığın
Yaşadığın zalim hayatın içinden
Ağlayarak dudaklarından dökülen
Yaşadıklarına lanetti sözlerin

Acı sevda öyküsüydü anlattığın
Alnına zalimce yazılmış kaderin
Daha onyedisindeyken hayatının
Sillesini yemiştin zalim feleğin

Seni dinlerken kanıyordu yüreğim
Bazen sözlerin isyana dönüyordu
Gözyaşların incecik süzülüyordu
Dalıyordu biranda yaşlı gözlerin

Geçmişini silip atmak istiyordun
Kaderine lanetti bütün sözlerin
Kara yazgınaydı bütün isyanların
Kahrediyordu anlattığın hikâyen

Arabir suskunluk kaplıyordu seni
Bırakıveriyordun birden kendini
Neden neden diyerek iç çekişini
Yüreğim sızlıyordu dinlerken seni

Yaşamın acı izleri yüzündeydi
Gözlerinden okunuyordu nefretin
En azından çocuğumun babasıydı
Sevmeye çalıştım diyordun zalimi

Dudaklarından dökülen kelimeler
Bende onulmaz izler bırakıyordu
Önceden yazdığım aşk dolu şiirler
Artık hicran ve hasrete dönüyordu

Yalnızlıktan yakınıyordun lanetle
Sahipsizlikten dertleniyordun yine
Sevgiye özlemle dolu yüreğinde
Kapatmıştın gönlünü tümden sevgiye

Yazdığım ayrılık dolu dizelerde
Hüzün ve hasret yüklü şiirlerimde
Hicranla yoğrulan acı sözcüklerde
Senin hikâyenin acı izleri var

Sevda sözleriyle yoğrulan dizeler
Vuslata kapandı hicrana açıldı
Her mısrasında sevda yüklü şiirler
Seni dinledikten sonra rafa kalktı

Bazen geceler geliyordun sessizce
Derdini anlatıp sessiz ağlıyordun
Çok zaman geçti gelmiyorsun nedense
Unutmazdın dostunu sebepsiz yere

Yine geleceksin karanlık gecede
Tek duam gülücükle dolsun gözlerin
Dilinden dökülsün mutluluk sözlerin
Mutluluk gülleri açsın yüreğinde