Sevda Olsun Şiiri - Halit Korkmaz

İkliminde aşksız kal da bağrında güller solsun
Kendini bil, aşkı tanı, sinene sevda dolsun
Boran olsun, yağmur olsun, gönül aşksız yaşamaz
Her dem âşîk gezerim ben, deliye bayram olsun

Gönüllerde sevda ekte kıraç sînen ıslansın
Gözde sevdâ, dilde sevdâ, sîneyi aşk kaplasın
Aşkın sevda pınarından yanık bağrım su çeker
Saz sulansın, söz sulansın, gül-i derya sulansın

Yandığında aşka koşar kendini bilmez âşık
Tutuştuğu kor çırağdan medet umar bir kaşık
Aşk bir fırın, insan hamur, pişir de adam eyle
Fırıncının aşkı ekmek, aşkın özü sarmaşık

Sevda eri kendin bilmez tabuttaki mevt gibi
Harâbidir meyhanede düşünemez terkîbi
Sehpasında son dileği sorulan mahkûm titrer
Aşığın dili maşuk der orda bilir tevhidi

Gönül aşka seccâdedir mescitte var mı perçin
Zâkir ol da âsumanda kanat çırp aşkın için
Avcı peşinden koşsa da ceylân sürüden kopmaz
Şevk ile koşar peşinden ayağı kırık burçin