Kahır Diye Yazayım Şiiri - Suzi Ayyıldız

Sevda değil, deli bir yeldi,
Kanatlarımı kırarak, içimi yakıp, yıktı geçti…

Tufan oldu, boran oldu,
Kar gibi yüreğime, soğuk soğuk yağdı da geçti…

Ben meltem sanırdım, samyeli,
Rüzgar oldu,
Fırtına oldu,
Gönlümdeki ev, buzla örüdü…
Ve her kar tanesi,
İçimi sararken, bir veda gibi yavaş yavaş öldürdü de geçti…

Ben sevda sanırdım, sevda…
Oysa bana
Dert oldu, kahır oldu,
Ve ben, seni sevmenin acısıyla,
Her gün biraz daha soluyorum, biraz daha ölürken…
Yüreğimi deldi, her parçasını kırarak geçti…

Bana sevdayı yanlış anlatmışlar,
Hani cennetin adımları demişlerdi…
Alev oldu, kor oldu,
Ve cehennemde yüreğimi yaktı yaktı kül etti de geçti…

Şimdi sev diyorlar…
Ama ben, nasıl seveyim...
Sevgi dediğin, her adımda biraz daha acı,
Her bakışta biraz bir sancı,
Beni her defasında biraz daha öldüren bir yük gibi ezdi ezdi geçti…

Söyleyin, nasıl seveyim?
Bu yürek, her zamankinden daha kırık değil mi.?
Her hatıra, her anı, bir yara gibi…
Ve ben, seni düşündükçe,
Her parçam, biraz daha kanıyor,
Biraz daha can veriyor…
Biraz biraz ölüp bitiyor
Sessiz sessiz öldürüp gitti...

Peki, sevdayı yüreğime ne diye yazayım?
Aşk mı,
Kahır mı,
Ömür mü,
Yoksa
Azap mı,
Çile mi,
Cefa mı diyeyim?
Söyleyin…
Ve ben seni, kahır diye yazayım…
Çünkü sevdan, bir yara oldu,bende.
Her dokunuşunda beni biraz daha parçaladı benliğimi…

Söyle zalım, söyle…
Ben seni feleğe mi şikayet edeyim?
Yoksa, yüreğimi söküp atayım mı?
Her acı, her hatıra, her bir anı,
İçimde seninle tükeniyor şimdi…
En iyisi…
Ben seni, kahır diye yazayım…
Çünkü sevginden geriye kalan tek şey,
İçimdeki bu kırık kalp ve kanayan yara…
Yani bana kahırsın anla....