Sevdâ'ndan Kalanlar Şiiri - Zsevde Akbulut

Sevdâ'ndan geriye kalanlar,
Bir boş beden, bir de yaralar,
Kimseye dokundurmam yaralarımı,
Kimse iyileştirmesin,
Kimse dokunmasın kalp kırıklarımı..

Sevdâ'ndan geriye kalanlar,
Bir de 'Sen'
Sen olmayan Sen..
Ben bu Seni öldürdüm,
Kendimi de öldürdüm, Seni öldürerek..

Sevdâ'ndan geriye kalanlar,
Bir de bükük boynum,
Düzemeyecek bükük boynum,
Düzelmesin..
Oysa nasıl da inceydi,
Sana karşı boynum..

Sevdâ'ndan geriye kalanlar,
Bir de fotoğraflar,
Onlar nasıl da gerçek,
Senden bile ne kadar gerçek? ? ?
Nasıl atarım, nasıl yakarım,
Bari onlar kalsın Bana...

Senden bana kalan kaybedilmişlikler,
Kaybolunmuşluklar her yanımı sarıyor,
Kendimi bile bulamıyorum..
Kocaman bir karanlık,
Sürüklüyor beni boşluğa..

Bundan sonra kalmasın Senden ve Sevdâ'ndan bana hatıra,
Tek kelam etme bana,
Konuşma, görme, bakma bana,
Tek hatıran kalmasın bana...

Ben de susarım artık,
Tek kelam etmem,
Sitem bile etmem..
Şikayet de etmem..
Bir selâlık hatırım kalsın yanında,
Sevdâ'nda..

Bundan sonra teslim olursam sana ya divanelikendir ya da miskinliğimdendir..