Sevda Mevsimi Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Yangın yeri içim, zemheri dışım,
Dondurdu yandıkça geldi bu sevda.
Yaz bahar beklerken getirdi kışım,
Döndürdü kandıkça çeldi bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda,
Beni benden çaldı, aldı bu sevda.

Kuruttum sevdanın aşkın gölünü,
Seraba bağladım hayat çölünü,
Ben mi icad ettim firak ölümü,
Söndürdü yandıkça sel'di bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda,
Seni benden aldı, çaldı bu sevda.

Dağların ardından koptu bağrıma,
Merhem midir acep gönül ağrıma,
Uçar olup geldi yürek çağrıma,
Kondurdu sandıkça yel'di bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda,
Can özüme daldı, kaldı bu sevda.

Sevdanın mevsimi çiçek açınca
Kalbime bir demet ışık saçınca,
Bende ki senlerin bir bir kaçınca,
Öldürdü andıkça, El'di bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda,
Fırtına da saldı, faldı bu sevda.

Âşık olan başa dünya dar gelir,
Bir gönül kırmışsa ona ar gelir,
Ne yana bakarsa nazlı yâr gelir,
Durdurdu vardıkça, deldi bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda,
Yollarına kuldu, puldu bu sevda.

Âşığım Kemalim serde bulunmaz,
Gönül ak güvercin yerde bulunmaz,
Yârdan gayrı deva derde bulunmaz,
Bandırdı gördükçe, bal'dı bu sevda.

Bu sevda bu sevda neydi bu sevda
Bir bilinmez hâl'di, lâl'dı bu sevda.

******Âşık Kemal******

10.12.2016/Kahramanmaraş.