Sevda Membaı Mustafâ Şiiri - Mehmet İslami

SEVDA MEMBAI MUSTAFÂ;

Doğan ölür gelen gider
Şehr-i Ramedanı gitti
Hani dede nerde peder?
Hepsi Hakka hicret etti
Şehr-i Ramedanı gitti

Gittiğine ağlatarak
Karaları bağlatarak
Yürekleri dağlatarak
Hikmetiyle veda etti
Şehr-i Ramedanı gitti

Üç yüz Altmışda gün her gün
Mazarratı eder sürgün
Masiyet hıfz’olan bürgün
Sayılı ömürü bitti
Şehr-i Ramedanı gitti

Akılsızların dilini
Haramilerin elini
Şeyda bülbülün gülünü
Ay boyunca ikrâm etti
Şehr-i Ramedanı gitti

Cana sefâ derde devâ
Sevda membaı Mustafâ
Sâadet-i Terâvihâ
Mümin doyamadan bitti
Şehr-i Ramedanı gitti

Mescidlerde miknatıstı
Gidince zıt kutup tıstı
Mesabih gözünü kıstı
Fitilinin yağı bitti
Şehr-i Ramedanı gitti

İlâhi rahmeti saçtı
Rahman gel deyince kaçtı
Masiyetlere ilâçtı
Dertlilere devâ yetti
Şehr-i Ramedanı gitti

Dimağlara nûr dolduran
Ham beyinleri olduran
Masiyetleri geldiren
Lânetullâhına, setti
Şehr-i Ramedanı gitti

Yirmi dokuz günde ne ki;
Gece-i Kâdîr’le bâki
Üç Yüz elli Dört gün ta ki:
Ötesinden öte itti
Şehr-i Ramedanı gitti

Zengin fakir aynı safta
İffet-i Kardeşlik lâfta
Zümrüdü Ankadır Kâfta
Müslümalara el etti
Şehr-i Ramedanı gitti

Marazları temizledi
Nûr ile doldurdum hadi
Lekeyi gâlbetme dedi
Yeşil ottan beyaz süttü,
Şehr-i Ramedanı gitti

İSLÂMİ; aldıysa feyzi
Unuttu hiddeti, gayzı
İrşad eyleyerek hayyzî
Bayramı hediye etti
Şehr-i Ramedanı gitti

01 Şevval 1440 Selase
04 Haziran 2019 Salı
22 Mayıs 1435
Hızır 30