Sevda Masalı Şiiri - Yasemin İzmir

Kaldığın her güne lânet okuyarak
Yüreğime çizik atıyorum
İçimdeki senli günleri kanatıyorum
Acıların dili olmaz sevgili bilirsin
Bilirsin de dile getirmezsin
Issız adamı oynadın ya
Aşk-ı masal yaptın sonunda
Kalbimdeki çocuk kanadıkça
Tekme tokat dövüyorum
İçimde ki seni
Gölgem bile yalpalıyor
Yüzmesini beceremedim med-cezirlerin de
Kırık aynalar kesiğinde kayboluyor
Ruhsuz bedenim
Ben beni tanıyamıyorum
Bağ bozumu yüreğim
Hasat devşiriyorum erkeninden
Bozuyorum kavlimizi
Ellerimden kayıyor zaman
Tutamıyorum
Aşk tekliyor sol yanımdan
Vurgunu yediğim yere dönüyorum
Zaman zaman
Dalgalar deniz tanıyor ayak seslerimden
Deniz kabukları bile biliyor
Gözlerimin yeşilinin mora kaçtığını
Derinliğinden
Son kez anlatıyorum ölümsüz aşkı
Duyuyorlar
Dalgaların hırçınlığından anlıyorum
Suya bırakıyorum yavaşça
Ellerimin arasından
Yürütemediğimiz bu aşkı
Kadın her dem aşk kokar
Su da yanar bu aşkın ateşinden
Bilirsin sevgili
Avuçlarımın kanını yıkıyorum
Denizin sularında
Tuzla yakıyorum acılarımı
Sevda çığlıkları yol alıyor
Taş plaktan tanıdık bir müzik yükseliyor
Müzeyyen Senar söylüyor
Benzemez kimse sana
Tavrına hayran olayım
Sevgili
Sitem bu
Aşk incindi aşk
Bu sevda masallar da kalır