Sevda Masalı Şiiri - Mehmet Soysal

Bir Sevda Masalı var gönlümde
Anlatsam kimse dinler mi ki

Uzun yollardan geldim yorgunum
Ne konuşmaya halim var
Ne bir adım atmaya mecalim
Kapadım gözlerimi
Yılların yıkamadığı bi ağaç gölgesinde
Dalıp gittim yedi derya ötesine

Bir nehir gördüm coşkulu delice
Başı dumanlı yüce bi dağ gövdesinde
Bir de Sevda Masalı var işte gönlümde

Ayrılıklar gördüm
''Elveda'' demeye bile cesaret edemeyen
İki acemi aşık dilinde
Buz tutan nice vedalar gördüm

Mevsimler gördüm durmadan değişen
Yıllar bir biri ardına
Vedalar veda üstüne
Yaşanmışlar dünlere
Günler gecelere karışmıştı

Akan yaşlar gördüm kan çanağı olmuş gözlerde
Kın olmuş susan nefesler
Kor gibi yanan ateşler gördüm
Nice deli yürekler taşıyan göğüs kafesinde
Bir de Sevda Masalı işte gönlümde

Sustum sonra
Bir daha konuşmamak üzere
Şarkılarda, şiirlerde sustum
Gündüzlerde, gecelerde sustum
Özleyişte, bekleyişte sustum
Dilim konuşsada Yüreğimde Sustum

Giden insanlar gördüm
Geri gelmeye gücü yetmeyen

Kibirli insanlar gördüm
Tepesinde karıncalar gezen

İki metrekare yazılı taşlar gördüm
Nice "ölümsüzüm" diyenlerin üzerini süsleyen

Vakitsiz gelenleri gördüm sonra
Nereye gittiğini bilmeyen
Kaybolmuşlardı hayatın karanlık yolunda
Kendilerine bi iz ararken
Gerideki izleri silmek isteyen
Yaralarını sarmak için yaralar açan
Amaçsız, vakitsiz insanlar gördüm

Nefes almasını bilen
Yürüyen, gülen, ağlayan
Ama hiç bi yürekte yeri olmayan
Her hangi bi amaçla
Her hangi bi yürekte öldürülmüş
Yaşayan nice ölüler gördüm

Uyandım sonra bi gece vakti
Gölge terketmişti beni
Yine gece yine soğuk
Ruhumda bi sancı
Ve bir de Sevda Masalı gönlümde..