Sevda Marşı Şiiri - Meral Çakır

Seni unutmak mı, aklından çıkar.
Böyle sevilince, söyle kim bıkar?
Sımsıkı sarılsak, bizi kim yıkar.
Öyle bir gel ki sen, yıllar utansın.

Gülşende kuruyan, güller uyansın.
Aşk od’unda yürek, yanarsa yansın.
Çıldırsın rüzgârlar, gökler ağlasın.
Öyle bir gel ki sen, mevsim utansın.

Tutulsun güfteler, sussun notalar.
Sevda şerbetinden, içsin hastalar.
Böyle aşk olur mu desin ustalar?
Öyle bir gel ki sen, Mecnun utansın.

Aşkın dergâhında, gönül inlesin.
Sevda şarkımızı, dostlar dinlesin.
Sazlar, bizi çalsın, bizi söylesin.
Öyle bir gel ki sen, sözler utansın.

Doldur saki, bir kadehten içelim.
Hasreti biz ektik, vuslat biçelim.
Şerefe, sevdaya, bize diyelim.
Öyle bir gel ki sen, meyler utansın.

Böyle bir sevgili, olur mu dersin?
Varsa eğer, artık tez günde gelsin.
Duacıyım, Mevla’m herkese versin.
Öyle bir gel ki sen, eller utansın.

Martı kanadına, asılıp uçsak.
El ele tutuşup, göklere çıksak.
Rüya cennetin de, bir masal olsak.
Öyle bir gel ki sen, düşler utansın.

Bahtıma rüzgâr ol, birde son şansım.
Bitmeyen şarkım ol, bitmeyen dansım.
Mevsim bahar olsun, tükensin yasım.
Öyle bir gel ki sen, gençlik utansın.

Ağaran saçlara, aldırma sakın.
Canımdan öte ol, candan da yakın
Bir lut’fu oluver, sen bana Hakkın.
Öyle bir gel ki sen, kader utansın.

Ahdim var, bu yolda tükense ömrüm,
Hep bir hayal ile, süslendi gönlüm.
Şu hayatta, ne yaşadım, ne gördüm.
Öyle bir gel ki sen, hayat utansın.
Öyle bir gel ki, utanan utansın.