Rengi neftiye dönerken kazellerin,
Kisin yagmur yumruklarinda ezilen,
gözüyasli, sümüklü bir kücük sehri
Avutur oldum...
Belki encok kendimi...
Üsüdükce sinemde kücülen,
Sokak kedisi sehir...
Suskunlugu metanet sanildikca,
Yatagi derinlesen yarami gör ve sus!
Gözlerim cürüyor canim,
Dalindan düsemeyen kazeller gibi,
Korkak gözyaslarimin neminde.
Bir ates yaktim icimdeki izbelerde
Hatrimda O`na dair nevarsa yakiyorum
Yandikca kallar ciglik cigliga
En coksa sureti susuyordu...
Ve sevdigim bebe gülüsü
Küllendikce bile anlamli,
Olgunlugu ile en cok büyüten yangini.
Atesle yeksan oldu icimdeki serce yuvalari
Avuc ufagi mezarlar kazmaliyim simdi yüregime.
Bu yagmurlar yikar mi dersin
Icimdeki ceset kokularini.
Ve citilesem yüregimi incitmeden
Cikar mi lekesi sevdanin?
07.01.2004/15:00-Mersin
Izbe:Karanlik ve nemli yer
Kal:Söz
Kazel:yaprak
Nefti:Siyaha yakin yesil rengi
Kayıt Tarihi : 17.9.2008 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Icimdeki ceset kokularini.
Ve citilesem yüregimi incitmeden
Cikar mi lekesi sevdanin?
Yürek yangınlarını söndürmek zordur bilirim Gönülden Sevmişse yürek lekesi çıksada izi kalır... Kutlarım Arzu hanım Gönülpınarımdan tam puanımla listemde Saygılar...
TÜM YORUMLAR (1)