Sevda Kuyusu Şiiri - Erhan Nar

Bir sevda ki; bitmeyen ölümle.
Aşk ile seven; gelsin bizimle.
Seni görürüm,
gelen gidende;
Aşkıma senden, haber beklerim.

Bilmem ki sensiz, kime gideyim.
Dert dolu gönlümde,
hep seninleyim.
Yıllardır içimde,
yalnızlığındayım.
Aşk deyince senin, özlemindeyim.

Senden gelen
bir haber aldığımda,
Dünyada fark ettim, yaşadığımı da,
İsmini duyup aşkı tattığımda,
Aşkımı başka, kime verebilirim.

Sulardan gelen,çağlayan sesini...
Kuyulardan dinledim her nefesini,
Sevda kuyusuna,sorarım seni,
Bir ben değilim, gelen buraya.

Aradan geçen,yıllar boyunca,
Beklerim burada,ömrüm olunca,
Serap gibi göründün, sana bakınca
Görmek için, seni;
ömrümü vereyim.

İsmini andım, her gelişimde,
Söylemedim aşkımı,
Sır içimde
İçimi kapladın, oldun bilmece,
Kalbime yazdım,
İsmini derince.

Sandın öldüğümü,
gülmedin bana...
Güllerden bir demet,vermedin bana
Görmedin,
sana ağladım yanında...
Gözlerimden yaşı,silmedin bile.

Güllerden aldığım,
kokularında,
Aşk için akıttığım,yaşlarımda,
Bir damla su bile, olmadın bana,
Bak yine geldim,
sevda kuyusuna.

Sevda köprüsünde,aşıklar gezer,
Aşk ile sevdalı,gözlerin süzer,
Sabah seherinde, bir haber düşer,
Sevda kuyusunda,
Dinlersen beni.