Sevda Koydum Göbek Adını Yalnızlığın

Varlığına adadığım her nefesimle
Aşkına yazılmış meçhul bir cümleyim
Ümitsiz türkülerle ağlıyor yüreğim
Yıldız gözlü sevdiğim gittiğinden beri
Yakut taneleri gibi ışıldıyor hayalimde gülüşlerin
Ölümden bin betermiş hasretin
Ahh ayrılık nede zormuş
Sinemi kor ateşle yakan yalnızlıklardayım.
Göbek adını sevda koydum, sensiz geçen her zamanın
Bir çocuk gibi büyütüyorum beşiklerde
Koruyarak soğuktan,kıştan,kıyametten
Üşümesin diye kuşların kanadından
Saklıyorum her gün/eş rüzgarından
Yalnızlığımın çocuksu ağıt seslerini.

Hasretini;
Ninnilerle uyutuyorum geceler boyu
Baş ucunda bekliyorum
İlmek ilmek çile olsa da bana,sevdiğim
Yine de ihanet etmedim yalnızlığıma
Yalnızlığım da nankör değil bana
Zorlansa da kimi zaman yaşam adına hücrelerim
Aklımın dönemeçlerinde kör karanlıklarda boğulsam da
Kazaya uğramasın diye hoyrat duygularım
Elde mavzer nöbetlerde bekledim
Sensizliğine bedenimi asker eyledim.

Ayrı zamanların kara takviminde
Yasak kelimeler
günahkarca dökülürken dudaklarımdan yaprak yaprak
Hüzne ikametli hislerim yoldaşım olur
Söveriz gelmişine geçmişine ayrılığa giden adresin
Ya da
Sıkıldıkça canım, saçlarını tararım hasretimin
Kimi zaman allık sürer yüzüne hayalinin
Kimi zaman göz yaşlarımla yıkarım açtığın yaralarımın yüzünü
Ve bana kalan
Katmerli bir sensizliktir,gözümden düşen her damla nem.

Ah yar;
Ya mülteci olayım göz nuruna
Yada beni de götür yanında diyarların en güzeline
Her nereye olursa olsun senin olduğun her mekanı severim.
Varlığını adar oldum sabra sevdalı yalnızlığımı
Ve sabrın her rengine boyadım naftalin kokan odamı
Kahkahaların tokat tokat vururken her gece duvarlarıma
Rüzgarınla açılan kapımdan içeriye süzülürsün sandım
Yanıldım,hayaline daldım
Oysa
Geçen zaman içinde kaç gece geçti saymadım
Her geçen gecede kaç bakışına mendil salladım bilinmez
Kaç gece yüreğini hissedip ağladım bilinmez
Bende seni duyarım ya her gece,onunla avunurum.

Ah yar,
Sevda koydum göbek adını yalnızlığımın
Bir rutubetli bakıştı gözlerime düşen
Bir deli borandı aklıma giren
Bir afet-i leb-i Gülşen di beni yakan
Yıldız yıldız parlayan güzel gözlerindi öldüren
Her batan güneşimden sonra aydınlanan gecemin mirasıydın
Aklımda kalan sen
Düşüncemde yalnız sen
Nefesim,kanım,canım sadece sen
Her sabahımın ılgıt ılgıt esen meltemi
Her akşamımın kızıllığı sen, sen
Lal dillerim artık suskun aşkın dergahında
Göbek adıyla yaşar oldum yalnızlıklarımı
Zifiri bir cümle zannetsem de kendimi
Aydınlık kelimelerle yazarım adını
Ve bilesin ki yar…
Sana ulaşan saman yoluna koydum başımı
Gideceksen gayrı ez de geç
Ya da, yada tez gel harap olan gönlüme bekletme.

17/12/2008
Süleyman KARACABEY