Bir kırlangıç uçtu beyaz gökyüzüne
Bir kılkuyruk, bir de kanat çırpışı kaldı.
Gövde yoktu bedende
Bir siyah gölge, bir beyaz gökyüzü göründü
Orda kırlangıç uçtu, burada ben.
Koştu, düştü ve yaralandı çocuk
Şefkatiyle sarıldı gözyaşlarına
Minik eller giderken yanaklarına
Bir pırlanta misali, bir damla hüzün sildi
Orda çocuk ağladı, burada ben.
Kırmızı karanfil tomurcuğa bindi baharda
Yağmur sarıldı, rüzgâr sarstı birden
Açtı, güne bakan sabahlarda
Renk verdi, koku verdi hayata yaşansın diye
Orda karanfil açtı, burada ben.
Sarıldı tüm iğrençliğine dünyanın
Bazen bir beden, bazen kurt, kuş, böcek
Almam demedi kabul etti, öğüttü
Tevazusu vardı karanlığında derinliklerinin
Orta toprak kabul etti, burada ben.
Kimi dağı deldi, çölleri aştı kimi
Bazen Leyla idi, bazen Aslı ateşin adı
Biri kör oldu esaretten, biri yandı güneşten
Piştiğini gördüler, Hak adlı sevgide sevdanın
Orda Ferhat, Mecnun yandı, burada ben.
20.01.1997 Şener İşleyen
Şener İşleyenKayıt Tarihi : 6.2.2011 23:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (4)