Sevda Kokan Mehtap Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Bir nazlı sevdadır, şu ucsuz bucaksız Anadan üryan göğü kucaklayan
Çok uzaklardan koyu bir karanlıkta 
Yakan bir sevda var
Geceye düşen
Dudak, dudağa değmeden
Mehtabın güzelliğinde
Öpücükler bırakan
Bu gece
El değmemiş bir yalnızlık dolaşıyor
Göğsümün orta yerini
Kor ateş sardı
Koyu bir sevda var
İçinde
Öyle büyük, öyle büyük ki
Devrim yapmaya gönüllü
Her militanın
Özgürlük sevdası kadar
Öyle ki
Bitmez tükenmez
Bir yürek sevdası bu
Gözlerimin mahpus kaldığı
Gökyüzünde
Koyu karanlıktaki
Mehtap gibi
O mehtap ki
Sevda kokan
Her gülüş gibi, şafak veren
O şafak
Kimbilir kaç medeniyete
Kaç uygarlığa
Kim bilir
Kaç haramilerin saltanıtına
Kaç idama
Kaç zindana
Kaç sıcak yaz gecelerine
Martıların kanat çırpmalarına
Kalpler arasında
Yanan ateşe
Aşklara
Sevdalara
Kaç evliliklere şahitlik etti
İstanbul'un
Boğazını
Denizini
Tophane'sinini
Beylerbeyi'ini
Kozyatağı'ını
Rumelikavağı'nı
Kolların arasına almış
Yâr
Güzelliğinden
Burcu, burcu kokan
Etrafından dans eden
Milyonlarca yıldıza buluşan
Sevilen
Önünde ince bir bulut geçen, dolunay var, gökyüzünde
Uzaktan sevmenin en güzel yanı, en güzel yanı, bu zaten

Bu gece çırılçıplak dolunay, gecenin kurşuni rengine asılmış
Her biri karanlığa bir meşale, bir ışıltı
Her biri çağlayan bir yaşam
Her biri yaşamın bir cilvesi
Her biri gökyüzüne kızl bir çiçek
Her birini
Ayrı bir umud saydığımız
Yıldızlar etrafına toplanmış
Şu an gökyüzü yıldız deryası
Derin uykudan
Uyanan
İstanbul seyrinde
Başım şu an yastığımda
Sen de içimde
Sana koşmak için
Kalbim yerinden çıkacak gibi
Yıldızlar arasında
Seni bulmak için
Gözlerim geziniyorken
Gecenin koynunda
Gökten
Yeryüzüne
Bir yıldız kaydı sessiz, sessiz
Ben, bir martının beyaz kanatlarında
Sana gelmek için
Uçmayı düşlerken
Perdemin arkasından
Süzülen ay ışığı
Korlanan duygularımn tüm çıplaklığında
Bir adım ileri iki adım geri; nazlı, nazlı dans ediyor göğsümde

Ay doğdu geceye, mehtabın paramparça ettiği bulutlardan
Gökyüzüne dökülen
Yıldızlarda asılı kaldım
Sana doğru
Yüreğimdeki martılar havalandı
Beyaz bir bulut ırmağı
Sararken
Tarif edilemez
Güzellikten olan 
Mehtapla
Yıkadığın o bedenini
Üzerinde beyaz bir gemi yüzen
Deniz gibisin
Bu gece
Coşkulu
Gülüşün ayışığını vuruyor
Ben
Seyyah oldum
Bu gece
Dudaklarım geziniyor
Dudaklarındaki tomurcuklanan gülüşünde
Üstüm baştan aşığ hep sen kokuyor, her gece ay ışığında

Mehmet Çobanoğlu
08.08.2022
İstanbul