Sevda kervanı Şiiri - Ahmet Gürcü

Aldım sevda kervanını omuzlarıma,
Bıkmadan ,uslanmadan,
Bir emanettir deyip ,candan öte taşıdım .
Yaşadığımı hisetmek için , defalarca kabuk bağlattım !
Canım yanmadan ben bir hiçtim,
Aklıma düştükçe ,sevdalarım ,ellerimle kanattım yaralarımı,
Kanadıkça yaşadığımı his ettim ,
• acınası sevdalarımı.
Kimi zaman
Günahlada yaşandı o kahr olası sevdalar,
Kimi zamanda sevdasızda yaşanır dedik avuttuk kendimizi,
Kimi zaman!
Yaradanı zikir etti gönlümüz,
O tarifi imkansız sevdalar, aslında sonsuzluk içindeydiler,
Ama sevda kervanında yolculuksuz olmadı hayat,
Sevda bazen iyi tercih ,kötü tercih arasında kaldı,
Kimi zaman bir hiç uğruna feda edildi.
Her zaman biriminde! onula yaşandı,
İhanet etmedi ihanaete uğradı! Yine vaz geçmedi hayat tan,
Bile bile yürüdük sevda kervenında,
Hakkında ne şiirler,romanlar, kitaplar yazıldı.!
Tarifi bugün bile anlaşılmadı! Ne ömür kafi geldi ,nede insan ömrü yetti.
Nesilden nesile aktarıldı,yinede vaz geçilmedi.
Uzadı hiç kısalmadı!
İşte öyle bir şey ! sevda kervanı,
Gerek bulup yorma kendini sakın ,
Sen kaç,sanda o bulur seni lakin,
Onsuz hayat olmaz iyi düşün lakin,
İşte öyle bir şey ! sevda kervanı.