Sevdalığımız bitti, sevgimiz tükendi.
Sevgililer günü o yıllar kutlanmazdı.
Sevgilinin gölgesi arife idi ufkumuzda,
Ru be Ru vuslatımız bayramımızdı.
Sevgilinin yüzünü gördüğümüz gün,
Sevgiliye elimizi değdirdiğimiz gün,
Sevgiliye ait olduğumuzun ilanı o gün,
Sevgililerin evlilik yıldönümü idi o gün.
Simalarımız, isimlerimiz hafızalardan kayboldu.
Sabah olmadan Sokak lambaları geceden soldu.
Adımız unutuldu bakkal fırında, hatıralar yok oldu,
Göçüp gittik ukbadan, uhramızda siyer okundu.
Ararsak ta bulsak mı o kayıp yılları,
Sokak aralarında verilen papatyaları.
Kurtuluş savaşı gazisi çavuş dayı yok oldu.
Bayramlarda takdim edilen güllerde soldu.
Ne uğruna ölünecek bir Leyla kaldı,
Nede ismi zikredilecek Bir mecnun adı.
Bu çiçekler Peygambere, Ehlibeytine,
Uğrunda ölmek istediğimiz Kerbelaye.
Mustafa Mesut DURMUŞ
19.Ocak.2012
ikitelli/İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 19.1.2012 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!