Mustafa Çelebi Çetinkaya - Sevda Kazansı ...

Kaç vakit geçti aradan, kaç kış yala buluştu belirsiz. Kaç aşık yandı, kaç yürek söndü. Aşk kutsal bir acıymış, özünde varmış hasretlik ve kaç aşık hasrete düştü. Tükenmedi sevdanın yiğitliği, gönlün mertliği. Bir kere vuruldu mu bitmez o yangın. Evrenin bütün çirkefliği sarsa da Mecnun ‘ un etrafını; unutulmaz, vazgeçilmez Leyla! Ve kaç şair bırakır gönlünü sevda şiirine, aldırmaz hiç nakarata. Sevda kazansın ister, sevda kavuşsun ister. Aslında o da bilir ayrı dünyalarda aynı gönle düşen sevda yangınını, o da bilir Mecnun’ un Leylasına, Kerem’ in Aslısına kavuşmadığını. Bir yıldız görse koyu karanlığın içinde ona bakar ona dolar ve yüreğince. Feryat eder, dua eder: Sevda Kazansın! ...
Zalim, taş kalpli, sevgiden aciz baba bir servet döker delikanlının önüne, çıkma der, bakma der kızcağızımın gözlerine. Ahmaktır o baba! bilmez sevdalı bir yüreğe dünyanın denk olmayacağını, bilmez ayrı bıraksa da iki sevgiliyi o sevginin ebediyete dek ölmeyeceğini. Vay ki gözünü servete dikip yavuklusundan cayanın mertliğine! Hangi yürek sevgilinin olmadığı cennette yer edinir, hangi yürek o gözlerin ışıltısını görmeden sevinir.
Ey sevda! Sen ne büyük, sen ne sırlı bir aynasın. Karşına geçip de sensiz geçen yıllarım yüzüme yansıdığında eriyorum. Bütün varlığımla el açıyorum semaya, el açıyorum Allah’a.... Sevda Kazansın!
O Allah ki habibinin adıyla bezemiş cennetin her bir yanını ve o sevgili ne vefalı! Bir eline ay’ ı diğer eline güneş’ i verseler de vazgeçmemeye ant içmiş.
Yaratan sev demiş yarattıklarına. Sen ne büyüksün sevda! ...
Bırak sevda kazansın ey ömrüm! Bırakın sevda kazansın, ey ömrünü sevdadan uzak yerlerde aşktan uzak gönüllerde yaşatmaya çalışan cahiller. Bilseydiniz sevdanın ne soylu bir duygu olduğunu herşeyinizle teslim olurdunuz. Bir sevdaya düştü mü gönül, ömrünü de görmez evreni de. Sevda ki ne kulda kudret bırakır ne devlette.
Ey ömür! yaşadığın kadar yaşadın zaten dünyanın köhne servetini. Vazgeç ömrüm yüreksiz yaşamaktan, vazgeç ki iblis utansın.