Gözyaşı ….
Ve kavuşamamanın ardına gizlenmiş bir tufan! Esip, bütün umutları dağıtan bir hasret tufanı. Oysa sevgilinin gözlerinden parlayan o ışık hep canlı kalsa, kavuşsa birbirine vurulanlar, hüznün adı ayrılık olmasa… Nicedir içimde kanar bu yara; ve tutamam kendimi ne zaman firaka düşmüş iki gönül gözlerime dokunsa.
Mecnunun neydi kabahati bakamadı Leylasına doyasıya? Neydi Ferhat’ın suçu? Nice gönüller var ki sevdayla kavrulmuş… Duamdır, Sevda kazansın! Sulh olsun bütün yüreklerde, sevgiyle baksın gözler birbirine, kavuşsun Ali Ayşe’sine, Ömer Fatma’sına, anne yavrusuna …
Ayrılığın o çekilmez çilesini yazıyor şairlerin kalemi ve gözyaşıyla türkü söylüyor ozanlar…
Yuvalar yıkılıyor bazen ve çaresiz bakışıyor yetim kalanlar. Bazen zalim bir babanın kılığına bürünüyor felek, vermiyor Kerem’e yavuklusunu. Bazen ölüm akıyor ırmaklardan, Fırat’ a karışıyor ciğeri yanan anaların gün görmemiş bebeleri.
Sevda kazansın! Ayrılıklara inat, acılara, ıstıraplara inat. Sev bebeğim. Kavuşmak uzak dağların ardında bir ırmakta olsa koş, vuslata koş…
Oysa ne hoş duygudur sevmek! ne güzel mutluluktur sevgilinin göğsüne başını yaslayıp uyuyabilmek. Ne sıcaktır dudakları aynı aşk ateşi ile birleştirebilmek. Bir umutta, bir yürekte, bir bedende can olmak! ...Bırakın sevda kazansın. Gururmuş, ezin ayaklarınızın altında, engel tanımayın. Eğer yüreğin akmışsa başka bir yüreğe, eğer doymuyorsa gözlerin sevgiliyi seyretmeye … Aynı bardaktan su içmek, aynı çorbaya kaşık atmak, aynı yastığa baş koymak işte bunca saltanatın o güzel adı sevmek.
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
