Ben bu kente girince tetik düşüremem
Ellerim kilitlenir
Dudaklarım mühürlenir
Öpemem
Saramam, saramam kollarım kilitlenir
Sonra yağmurlar düşer bu kentin yollarına
Kan sızıyor bir yüreğin dinmeyen uğultusundan
Gece-uçurum-sensizlik-sessizlik kaplıyor
Her köşesini bu şehrin
Kayıp çocukların yitik umutları dökülüyor avucuma
Sokakların kiri yüzüme vuruyor;
Ağlıyorum
Kıpkızıl bir gün doğuyordu ama ıslanıyorduk
Evet, ıslanıyorduk ama dökülmüyordu gömülmüyordu
Toprağın nemli karanlığına umutlarımız,
Dokunuyorduk...
Çünkü sevmekti adı
Çünkü aydınlığın bütün dillere aynı harflerden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!