Sevda Kanunnamesi Şiiri - Bahadır Çiftlikli

Doğanın kanunudur
Her dokunuşta kalır bir parçası
Bir yalnızın diğer yalnıza
Yalnızlık bulaşmaz mı yalnızca
Kurtlar, kuşlar anlamaz belki
Sevmek esrarını şiirin
Uzunca vakitler geçirmiş gibi
Bilmeceler çözen bir adam
Konuşup da anlatsa
Bütün bunların gerçekliğini

Bense saçlarını okşuyorum
Sadece gözlerimle bakarak
Sevgilim korkma
Sabah sessizce olacak
Bense tam o zaman

Güneşi uyandırmadan usulca öpmeliyim seni
Hiç kimsenin karanlıkta kalmadığı
Bir Pazar gecesi

Peki bugün günlerden neydi
Neşeli şarkılar çaldı ama evet
Neden acı veriyor insana
Bu buruk rüzgar
Sen nesin ey ilkbahar
Dolaşıyorum caddelerini
Aşk kokan sarhoş kentlerin

Meyhanelerin gözleri var sanki
Bana bakıyorlar sevgilim
Böyle geceler içilmez mi

Sen yandın
Ben yandım
Biz yandık
Yalnızca ateşti
Bizi hatırlayan

İşte aşk, aşk
Kelimelerin içinde
Yalnızca bir kelime olarak
Kalmayan aşk

O kadar güzelsin ki
İlk seni görseydi eğer şeytan
Hiç kuşkusuz secde ederdi Adem’e
Sırf onun soyundan geldiğin için
Evet bundan eminim

Ama hayır dedim sana
Gökyüzünde tek bir renk yok
Gözlerin elbette sınırsız açıyor
Ve biriktiriyorum içimde nehirler
Hayır dedim saçların dahil
Aslen bu konuya

Biz bu çağın insanı değiliz
Ve besbelli ki güzelim
Çok acı çekeceğiz

Yine de dedim ki biliyorsun
Ellerini tutmam gerek
Hayata tutunabilmek için
En azından bir kere
Ama fakat ve fakat

Ve sevgilim şimdi sana bir sır vereceğim
Sabah olduğunda gökten
Yıldızları sileceğim

Gerekçeler topluyorum hayat hakkında
Hayatı elbette devlet katında
Bir hukuki gerekçe yapacak
Ve işte aşk;
Yağmur dindi sevgilim
Umutlarımı topluyorum şimdi
Düşerken de gördüğüm düşler arasından

Aç kollarını o zaman
Aç kollarını bahar gelmiş
Tanrının günahkar olduğu
Sevmenin yasak olduğu
Çağlardan geliyorum
Yanına, yaşamaktan yorulmuş olarak

Bana bir gök ver
Yalnızca ellerini tutabilmem için