Sevda Kanatlarında Kaldı

SEVDA KANATLARINDA KALDI

Güvercin Sanıldı Nice Baharda,
Oysa Her Bakışı Sevda Karardı.
İki Kumru Vardı Dut Dallarında,
Birbirine Yazgı, Birbirine Yâr’dı.

Yanaştı Her Sabah Aynı Daldara,
Sanki Dua Gibi Serildi Yara.
Ne Yağmur Yılardı, Ne De Kıyamet,
Kavrardı Yüreği Suskun Muhabbet.

Ama Bil Ki Her Aşk Sınanır Bir Gün,
Bir Gün Boğar Sesi Bir Zalim Düğüm.
Bir Avcı Girdi O Dutlu Bahçeye,
Geceden Düşmüştü Kurşun Kedere…

Kıpırdadı Biri, Öteki Sustu,
Dal Sallandı, Rüzgâr Öfkeye Pustu.
Göç Mevsimi Geldi, Oysa Kalan Yok,
Yarını Olmayan Günler Dondu Çok…

Ne Su İçti, Ne Başka Dal Aradı,
Yüreği Kırık, Çaresiz Kaldı Orada.
İnsanlar Sordu Da, Anlayamadı,
“Bir Kuş Bu Niye Ölür?” Sorusu Kaldı.

Çünkü O Bir Kuştu Evet, Ama Yâr,
Sadakatiyle Susardı Her Dar.
Kumrular Ayrılınca Ölür Diye,
Yazıldı Kalplere, Aşk Da Duâydı.
Ve Yürekler Sustu Artık, O Anda,

Şimdi Her Baharda Sessiz Bir Ağaç,
Saklar Üst Dallarda Son Bir Hatıra.
Bir Çift Mezar Gibi Duran O Dallar,
Kumru Bir Kere Sever, Bir Kere Ölür.

Bu Ağacın Altında Oturdum Ben Şimdi,
Dallar Hâlâ Seni Fısıldar Gibi.
Birlikte Göçtünüz... O Gün Çok Sustuk,
Abimizle Sen... Aynı Rüzgâr Gibi.

Bir Kumru Gibi Sevdim Ben De Seni,
Gittin Ya... Artık Uçamam Hiçbir Göğe.
Kanadım Kırıldı, İçim Paramparça,
Kalbim... Seninle Birlikte Göç Etti.

Şiir: Züleyha AKTAŞ

Tarih:08.08.2023
Saat: 01: