Koydukça ben alnımı seccâdeme
Meğerki her bir yünü sevdâ imiş
Dönüp baktım hâtır-ı rencîdeme
Hem yarını hem dünü sevdâ imiş
Yaylaya çıksa kokar çiçek çiçek
Ovaya inse bakar başak başak
Gökkuşağından sarkar saçak saçak
İlkbaharın ilk günü sevdâ imiş
Saçının pınarından ballar akar
Gözleri gonca nergis gibi bakar
Dizilmiş kirpikleri halay çeker
Yüzümde köy düğünü sevdâ imiş
Susunca dili destâna başlıyor
Bağında gülü bülbüle eşliyor
Her bakışını gönlüme işliyor
Aşkın arkası önü sevdâ imiş
Kıblem o oldu tapınıp yüz koydum
Önünde eğilip yere diz koydum
Düşmanlarının üstüne göz koydum
Kavgaların her yönü sevdâ imiş
Ceylan gibi salınıp dağ aşıyor
Medeniyet beşiğini taşıyor
Dertli aşık hasretiyle yaşıyor
Tatlı rüyalar tünü sevdâ imiş
El sözüne uyup bana tân eder
Işığın geceyi dırahşân eder
Seni seven ismin ile şân eder
Bu Kusûrî'nin ünü sevdâ imiş
Kayıt Tarihi : 13.6.2019 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)